الگوی همنشینی دبستانها و بوستانها

کیفیت و اندازه فضای باز دبستانها مهم است، اما تعداد قابل توجهی از دبستانها در ایران حیاط کوچکی دارند. از سوی دیگر تعدادی از بوستانهای محله ای در روزهای کاری هفته در سال تحصیلی، مخاطبان کمی دارند. لذا تامین مناسبتر فضای باز دبستانها و استفاده بهینه از بوستانهای محلی برای هم افزایی توامان مورد سوال است. روش تحقیق از باب هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است. در تحقیق حاضر، همنشینی دبستانها و بوستانها الگویی است که بر اساس قواعد و مدلهای همنشینی با اولویت متصل، مرتبط و دارای فصل مشترک برای موقعیتهای متنوع در سه قسم برنامه ریزی مکانیابی دبستانها و بوستانها کاربرد دارد: مکانیابی توامان مجموعه دبستان و بوستان، مکانیابی دبستانها در مجاورت بوستانهای موجود و مکانیابی بوستانها در مجاورت دبستانهای موجود. از قاعده های تقرب به همنشینی مناسب، حفظ حریم دبستانها و عدم مختل نمودن فعالیت بوستانهاست. موانعی برای تحقق الگوی همنشینی وجود دارد و آفت هایی نیز در همنشینی نامناسب نهفته است که در متن آمده است. از نتایج تحقیق حاضر، در مقیاس برنامه ریزی، مطالعه برای تغییر کاربری برخی از فضاهای مجاور دبستانها به سمت بوستانها و مکانیابی برخی زمینها در مجاورت بوستانها برای دبستان است. در مقیاس طراحی، اتخاذ رویکرد مناسب در نزد معماران و طراحان منظر بر مبنای حفظ اصالت طبیعت و ایجاد قابلیت در فضای باز برای توسعه فهمیدن دانش آموزان از یک سو و از سوی دیگر امکان حضور موثر مردم محله به خصوص افراد سالمند در بوستانهای محلی می باشد.